Vroeger (eigenlijk nog niet zo heel erg lang geleden) waren rouwsymbolen een vaste waarde.
Een zwart baldakijn aan de voordeur, een rouwkapel, de rolluiken half omlaag, een zwarte krans aan de deur, een kruis in de voortuin…
De symbolen ondersteunden het rouwen en omgekeerd, voornamelijk cultureel bepaald.
Ook bij ons kon je aan de kleding die de mensen droegen, zien wie er ‘in rouw’ was.
Zwarte sluiers, rouwbanden tot zelfs rouwjuwelen. In Griekenland is het nog steeds de gewoonte dat mannen hun baard 40 dagen laten staan.
De rouwkleding en de andere rouwsymbolen hadden een dubbele functie; enerzijds kon je als naaste verwante, uiting geven aan het verdriet rond het verlies en anderzijds kon de sociale omgeving de nabestaanden ontzien…
Rouw mocht er zijn, en werd door de symbolen getoond in het straatbeeld.
De laatste decennia is er een enorm groot taboe gegroeid rond dood en rouwen. Net alsof rouwen geen plek meer krijgt in het leven van alledag.
Als we rouwen terug de plek geven die het verdient, dat rouwen er mag zijn dan geloof ik stellig dat onze samenleving hier beter van wordt.
We kunnen leren van elkaar, we kunnen onze eigen rouwervaringen terug doorgeven van generatie op generatie.
Deze week stelde ik me de vraag hoe we er voor elkaar kunnen zijn en hoe we elkaar kunnen ontzien als de dood niet getoond mag worden?
Doordat we allemaal in ons kot zitten, zijn we hoe-dan-ook minder op de hoogte van elkaar.
Afscheid nemen is herleid tot ‘heel beperkte kring’ en dan kan ik me voorstellen dat die beperkte kring vaak niet de moed en kracht heeft om ermee naar buiten te komen.
Wat als wij binnenkort terug naar buiten mogen?
Hoe weet ik dat jij rouwt?
Meer dan ooit hebben we terug nood aan symbolen, opdat we medeleven kunnen tonen en rekening kunnen houden met elkaar.
Je geeft de andere, de toelating om te rouwen, rouw mag er zijn, het verdriet mag getoond worden.
En zo groeide het idee om een rouwsymbool te maken, iets heel eenvoudig.
Een zwart lintje dat je kan opspelden ter hoogte van je hart.
En je kiest zelf of je de tekst ‘voor altijd in mijn hart’ al of niet zichtbaar draagt.
Laat ons collectief het rouwen ondersteunen, klein en groot, jong en oud.
Een rouwlintje kost 2 euro, bestellen doe je door een mailtje te sturen naar karin@karinludwig.be met je naam, adres en het aantal rouwlintjes die ik dan per post verstuur.
Via mail stuur ik je dan het bedrag en rekeningnummer waarop kan gestort worden.
Het interview op Radio2 kan je herbeluisteren via onderstaande link.
https://soundcloud.com/…/interview-radio2-karin-ludwig-audio
