Elke familie heeft zo zijn tradities, zo ook de onze. Elk jaar opnieuw stond bovenaan het op het menu met Kerst ‘Toast met gerookte zalm en mierikswortelsaus’.
Wat al die jaren zo normaal en vanzelfsprekend was werd plots heel bijzonder.
In 2014, de eerste keer Kerst zonder Mama.
Ik zette de traditie voort en bovenaan het menu ‘Toast met gerookte zalm en mierikswortelsaus’.
Of Papa er iets van zou zeggen, het was immers ook zijn verjaardag, 25 december?
En of, er kwamen herinneringen naar boven.
Het smaakte naar verbinding, naar anekdotes, naar het leven.
Papa had het moeilijk om over zijn verdriet te spreken behalve als we samen aan tafel zaten, dan deelde hij zijn herinneringen.
Elke week op zondag kwam hij bij ons eten en ik zorgde er dan meestal voor dat ik iets klaar maakte waar er verhalen aan vast zaten. Het gaf hem de kans om te spreken over vroeger.
Het deed hem elke keer opnieuw deugd om te kunnen vertellen en in zijn herinnering te gaan.
Kerst 2018, de eerste keer nu ook zonder Papa, zonder Opa.
Bovenaan het menu ‘Toast met gerookte zalm en mierikswortelsaus’.
Ons gezin genoot van de herinneringen, we klonken op Oma en Opa, op onszelf, op het leven.
Daar mocht ik iets mee gaan doen, als dat voor ons troostend werkte zou dat voor anderen niet anders zijn.
De Troosttafel werd geboren, op Kerstdag 2018.
